Anton Koshelev

Anton Koshelev urodził się w 1997 roku w Odessie. W wieku 14 lat zaczął samodzielnie uczyć się muzyki. Rok później wstąpił do szkoły przy Akademii Muzycznej im. A.V. Nezhdanovej, gdzie kontynuowal naukę gry na fortepianie i rozpoczął naukę kompozycji. W 2014 roku został studentem Wydziału Teorii Muzyki i Kompozycji Akademii Muzycznej im. A.V. Niezhdanovej w klasie fortepianu Natalii Gromchenko oraz kompozycji Julii Gomelskyej i Sergeya Shustoffa (od 2017). W roku 2018 uzyskał dyplom licencjata, a w roku 2020 dyplom magistra (oba dyplomy z wyróżnieniem). Jest laureatem ogólnoukraińskich konkursów kompozytorskich. Co roku uczestniczy w festiwalu muzyki współczesnej „Dwa dni i dwie noce muzyki nowej” oraz młodzieżowej konferencji naukowo-artystycznej „Dni Nauki”, organizowanych przez Akademię Muzyczną w Odessie. W roku 2018 opracował transkrypcję Święta wiosny Strawińskiego na fortepian solo. 4 maja tegoż roku dokonał jej prawykonania. W 2018 roku napisał także muzykę do filmu Alexandra Zhovna The Story of Lisa. W 2019 roku wziął udział w międzynarodowych kursach mistrzowskich muzyki współczesnej we Lwowie, gdzie miał okazję studiować u takich kompozytorów i pedagogów, jak Simon Vosecek, Sławomir Wojciechowski, Anna Korsun, Sergej Maingardt, Mehmet Ozer. W 2020 roku wziął udział w międzynarodowych kursach mistrzowskich “Remusik” w St. Petersburgu, otrzymując wskazówki od Dmitrija Kourliandskiego, Raphaela Cendo i Joanny Bailie. Obecnie kontynuuje studia w Akademii Muzycznej w Odessie; nadal zajmuje się kompozycją i grą na fortepianie.

*

W kompozycji Complex Personality wy, jako wykonawcy, nie jesteście zjednoczeni ze sobą w zespole, lecz jako czterej soliści, stwarzacie cztery ujęcia utworu, który symultanicznie „absorbuje” cztery możliwe interpretacje. Wasze partie są identyczne pod względem metro-rytmicznym i materiałowym, natomiast takie parametry, jako dynamika, artykulacja, brzmienie, agogika różnią się, co powinno stanowić podstawę specyficznego odbioru kompozycji podczas wykonania. Do taktu 80. w partyturze nie ma oznaczeń agogicznych, lecz jedynie znaki metronomiczne. Powinniście się nimi kierować, nie koncentrując się jednak na dążeniu do osiągnięcia synchroniczności wykonania, lecz przeciwnie – wyczuwając intuicyjnie swoje własne, wewnętrzne tempo, zatem tracąc niekiedy synchronię. Każdy z was wybierze sobie indywidualnie momenty, w których „złapie” pozostałych wykonawców. Po takcie 80. zapanuje kompletna desynchronizacja. Sprawi, że każda partia oddzieli się od pozostałych, współtworząc specyficzny wymiar wertykalny utworu. Notacja kompozycji jest obmyślana tak, by skupić uwagę wykonawców na najważniejszych środkach muzycznej ekspresji. Szczególnie ważne w utworze są miejsca oznaczone jako „f – ffff”. Należy je grać jak najbardziej ekspresyjnie, agresywnym, wręcz surowym dźwiękiem. Te miejsca, nawet wtedy, kiedy mają postać melodii, powinny różnić się tak bardzo, jak to tylko możliwe, od dźwięków wydobywanych tradycyjnie. Będę zadowolony, jeśli zakończycie granie w tempie szybszym, niż to, które wynika z oznaczenia metronomicznego figurującego na początku partytury.

Anton Koshelev